To już 11 wiersz, niedługo będzie i 20, potem 30, stuknie kiedyś 50 to i o własny tomik wierszy będzie można się postarać!

W paszczę otchłani,

Zawsze pozostający człek,

Wypłakuje dziś ostatnie łzy,

Pożegnalnie wyciągając dłonie swe.

Ty mnie nauczyłeś,

Ja nauczyłem tuzin,

Oni nauczą setki,

A potem już tysiące.

Fioletem opętany,

Marzeniami szkicowany,

Ideą wykonturowany,

Sobą samym malowany.

Nie zabiera nic do grobu,

Ni tajemnic ni prawd,

Pogodzony z losem swym,

Ku świetle patrząc raz po raz.
[podkładzik]

Dziś z wokalem, bo ładny, ale japoński, więc nie każdemu może przypaść do gustu, co nie zmienia mojej opinii, że ładniejszy od wszystkich innych które dane mi było słuchać, a niewiele ich było, niezbyt lubię ale ten trafił wręcz idealnie w moje gusta.

Ludzie, delikatne istoty,

Choć fizycznie słabe,

Wnętrzem niedorównane,

Poświadomia świadomość uczuciami objawiona.

Demony, potężne a zarazem słabe,

Fizycznością niedorównane,

Choć umysłowo słabe,

Z piętnem żądzy zrodzone.

Bogowie, boskie istnienia,

Niegdyś świetne i łaskawe,

Dziś już zapatrzone w siebie,

Ignorancją ukarane.

Ludzie empatią nagrodzeni,

Demony pragnieniami prowadzeni,

Bogowie dumą mamieni,

Choć przepaście niezrównane, tak wciąż w harmonii żyjemy.

Równi.

Ogromnie długa przerwa, ale to wszystko usprawiedliwiam brakiem weny, pardon. ;w;